Anadolu sevdasını güler yüzlü bir protest tavırla bestelerine taşıyan Musa Eroğlu’nun Trabzonspor sevgisini çoğumuz bilmiyorduk. Kendisiyle konuşunca futbola ilgisinin 1960’lı yıllarda Trabzon İdmanocağı’nın maçlarını izleyecek kadar sahici olduğunu öğreniyoruz. Bu yıllardan Ahmet Suat Özyazıcı’yı hatırlıyor.

“1901 senesinin sonbaharında, Kadıköy’deki Papaz Bağı’nda genç bir adam karşısındaki duvara kendi kendine şut çekiyordu. Duvara çarpıp geri gelen topu bazen ayağının içi ile plase, bazen de burnu ile abanarak karşılıyor, ayağını topa alıştırıyordu. BU talimi uzaktan izleyen arkadaşı yanına sokuldu. Biraz şaşkın bir ifadeyle:
-Azizim ne yapıyorsun, duvarı mı yıkacaksın? diye takıldı. Beriki topla oynamayı bırakıp yanına gelen arkadaşına döndü.
-Bak İngilizler. Rumlar takımlar kurdular, müsabaka yapıyorlar. Gel biz de bir futbol takımı kuralım onlara duman attıralım!”

Gün geçmiyor ki yeni bir teknolojik haberle karşılaşmayalım. Her biri şaşırtıcı, her biri bir öncekinden çekici. Kilobaytlar gigabaytlara çoktan dönüştü. Hızlarımız fiber, her şey bir tık yakınımızda. Televizyonlar örneğin. Önce yarım metreden fazla olan derinlikleri azaldı. Şimdi neredeyse bir kağıt inceliğinde. Yakın geçmişe kadar çevirdikten sonra düşmesini beklediğimiz telefonlar şimdi bilgisayarın yerini aldı. Megapikselleri gözün gördüğü kaliteyi geçmek üzere olan fotoğraf makineleri…

Bir zamanlar, Karadeniz kıyılarında, fıkralara konu olan şakacı ve börek seven insanların yaşadığı küçük bir şehir varmış.
Bu küçük şehirde küçük börekçi dükkanları birbiriyle yarışırmış.
Özellikle bunlardan ikisinin rekabeti görülmeye değermiş.
Her biri kendi böreğinin en güzeli olduğunu söyler, diğerinin böreğini beğenmezmiş.
Ancak yıllar geçip de küçük şehir dar gelmeye başlayınca, dışarı açılmak gerekmiş.
Bakmışlar dışarıda rakipler büyük, istemeye istemeye birleşmişler, küçük şehrin adıyla yeni bir dükkan açmışlar.